دو موتور ۸ سیلندر تویین توربوی بی ام و با کد های N63TU و S63TU جایگزین موتور ۸ سیلندر سوپر شارژر جگوار میشوند.
این اولین باری نیست که جگوار و لند روور به موتور های بی ام و روی می آورند.
رنجروور از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ نیز از موتور ۸ سیلندر تنفس طبیعی بی ام و با کد M62 بهره می برد.
پس از آن در سال ۲۰۰۹، جگوار و لند روور موتور جدیدی با کد AJ133 را تولید کردند. این موتور ۵ لیتری ۸ سیلندر V شکل، به سیستم تزریق مستقیم نیز مجهز شده بود.
البته این نکته شایان ذکر است که بی ام و از سال ۱۹۹۴ تا سال ۲۰۰۰ مالک شرکت خودروسازی گروه روور بوده است و در سال ۲۰۰۰ بخش اعظم سهام خود را به فروش رساند، اما پس از آن نیز تامین موتور، جعبه دنده و قطعات الکترونیکی این شرکت بریتانیایی توسط بی ام و ادامه داشت.
بی ام و هنوز صاحب در صد اندکی از سهام این شرکت است.
جایگزین شدن موتور های تویین توربوی بی ام و به جای موتور سوپر شارژر جگوار به نفع همه است.
از طرفی جگوار و لند روور که با موتور ۸ سیلندر سوپر شارژر حرفی برای گفتن در مقابل رقبای آلمانی با موتور های مجهز به توربوشارژر نداشتند، اکنون صاحب موتوری توربو با تکنولوژی روز میشوند.
از طرف دیگر بازار قطعات یدکی موتور های N63TU و S63TU بی ام و گسترده تر می شود که خبر خوشی برای تیونر ها و جگوار سوارانی است که به دنبال تیونیگ کردن خودرویشان هستند.
هنوز اطلاعات دقیقی از این که کدام مدل های جگوار به موتور های توربوی بی ام و مجهز می شوند در دست نیست.
بی ام و نیز قصد دارد برای نسل جدید M5 تغییراتی در موتور S63TU ایجاد کند و احتمال می‌رود که جگوار به نسخه جدید این موتور مجهز شود.
تامین موتور های توربوی جگوار توسط بی ام و از نظر اقتصادی نیز برای این
خودرو ساز بریتانیایی به صرفه تر از طراحی و تولید موتوری جدید است و موتور های فوق‌العاده بی ام و هم امتحان خود را پس داده اند.
