چندی پیش یکی از آشنایان، یک عدد هیوندای i30 نقره‌آبی صفر کیلومتر خریداری نموده بود و من هم فرصت را غنیمت شمرده و از او خواهش کردم تا در هنگام تحویل
خودرو همراهش شوم. در روزی که قرار بود خودرو را تحویل بگیریم، متاسفانه (شاید هم خوشبختانه!!) برای ایشان مشکلی پیش آمد و من را به نمایندگی آسان‌موتور برای تحویل خودرو معرفی کرد. بعد از کمی امور اداری خودرو را تحویل گرفتم و من ماندم و یک هیوندای i30 صفر کیلومتر! اولین چیزی که برایم خیلی عجیب بود فعال شدن چراغ بنزین پس از روشن شدن خودرو بود. از مسئولی که خودرو را به من تحویل داده بود در مورد مقدار بنزین داخل باک خودرو پرسیدم و او گفت که کمتر از 10 لیتر در باک خودرو بنزین وجود دارد و سعی کنید هر چه سریعتر خود را به پمپ بنزین برسانید. حال برای من سئوال پیش آمده است که آیا برای شرکتی به بزرگی آسان‌موتور که محصولی را به قیمت 40 میلیون و 300 هزار تومان (با احتساب 4 درصد مالیات بر ارزش افزوده) آن هم فقط به صورت نقد به مشتری تحول می‌دهد، نمی‌تواند تنها 14 هزار تومان از جیب مبارک هزینه کند و 20 لیتر ناقابل برای هر خریدار خودرو کنار بگذارد؟ (در مورد آسان‌موتور و نحوه پاسخگویی نمایندگی مورد نظر حرف‌های بیشتری دارم که در یک متن جداگانه به آن خواهیم پرداخت)
زمانی که در هیوندای i30 می‌نشینید، احساس می‌کنید که همه چیز در جای خود قرار گرفته‌اند. همچنین محل قرارگیری راننده بسیار عالی است و به اطراف خودرو کاملا مسلط خواهد بود. البته آینه‌های جانبی متناسب با ابعاد خودرو نیستند و خیلی بزرگ هستند. گویا آینه‌های تویوتا پرادو را باز کرده‌اند و روی این خودرو بسته‌اند! به هر جای این خودرو که نگاه کنید، چند دکمه وجود دارد که تجهیزاتی را فعال می‌کند. غربالک فرمان، کوچک و خوش‌دست است و دکمه‌های تنظیم سیستم صوتی در سمت چپ و دکمه‌های سیستم کروز کنترل در سمت راست این غربالک وجود دارند. همچنین نحوه عملکرد آن بسیار نرم است و قابلیت مانور خوبی به راننده می‌دهد. کنسول میانی دارای طراحی خوبی است و نحوه قرارگیری دکمه‌ها منظم و مناسب است، طوریکه با وجود تعداد زیاد دکمه‌ها، استفاده کردن از آن‌ها گیج‌کننده نیست. نشان‌دهنده سرعت و دور شمار موتور، ساده و بدون هیچ‌گونه احساس هیجان هستند. نکته جالبی که در این خودرو وجود دارد، نشان‌دهنده‌های هشدار کمربند ایمنی برای هر پنج سرنشین، روی کنسول میانی است. طوریکه اگر سرنشین دوم روی صندلی جلو بنشیند، آن را تشخیص داده و به او هشدار می‌دهد که کمربند خود را ببندد. صندلی‌ها کاملا جادار و راحت هستند و مشکلی برای نشستن روی صندلی‌های عقب نیز نخواهید داشت. همچنین صندوق عقب هیوندای i30 به عنوان یک خودروی هاچ‌بک، بسیار جادار و مناسب است. از دیگر امکانات هیوندای i30 می‌توان به وجود یخچال در داشبورد، سیستم صوتی با قابلیت پخش MP3 و ورودی USB و iPod، سنسور عقب، سنسور نور (روشن شدن خودکار چراغ‌ها)، سنسور باران، جمع شدن برقی آینه‌های جانبی، سانروف و ... اشاره کرد.
بالاخره خودرو را روشن و شروع به حرکت کردم. در حقیقت هیوندای i30 ابعادی بزرگتر از یک هاچ‌بک دارد و باید مراقب اطراف خود باشید. البته این کار با وجود آینه‌های بسیار بزرگ و دید مناسب راننده، کار سختی نیست. پیشرانه 2 لیتری که توان تولید 143 اسب بخار را دارد، کاملا در اختیار شماست اما مشکلی که برای این خودرو قابل ذکر است، وزن آن است. در حقیقت پیشرانه هیوندای i30 نمی‌تواند وزن 1214 کیلوگرمی آن را تحمل و تمام خواسته‌های راننده را برآورده کند. در مسیر چند بار خواستم با فشردن روی پدال گاز، عملکرد پیشرانه را امتحان کنم ولی نتیجه برای یک خودروی هاچ‌بک 40 میلیونی کاملا ناامید کننده بود. به عبارت دیگر وزن بالای هیوندای i30 باعث می‌شود تا در مدت حدود 12 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسید. اما به دلیل همین وزن زیاد، در سرعت‌های بالا، خودرو کاملا به زمین چسبیده است و قابلیت مانور خوبی به راننده می‌دهد. عملکرد ترمزها بسیار عالی هستند و راننده را تشویق می‌کند که با سرعت بیشتری رانندگی کند. همچنین گیربکس اتوماتیک هیوندای i30 بسیار خوب دنده‌ها را تعویض می‌کند و اگر دقت نکنید، اصلا متوجه تعویض دنده‌ها نخواهید شد.
در پایان باید بگویم که هیوندای i30 با قیمت 40 میلیونی خود، خودرویی با امکانات فراوان، پیشرانه قابل قبول و مناسب برای رانندگانی است که تجهیزات، فاکتور اصلی آن‌ها در انتخاب یک خودرو است.
